Aftellen
Archives
You are currently viewing archive for July 200530 July 2005
28 July 2005
Hypocriete bitch
Zesentwintig dagen geleden zat ik met rillingen voor de televisie, Live8. Ik ben niet zo'n type voor massahysterie, maar omdat ik ooit een keer in Afrika was en letterlijk in de sloppenwijken op de thee ging, doet het me altijd wat. Je kunt het niet meer vergeten. En ik zou ook niet willen. Had ik al gezegd dat er een paar mensen in Niger honger hebben? Het paste niet meer in het nieuws, want er is een spaceshuttle kapot.
26 July 2005
Gelukkig hebben we de foto's nog
Rainy Roze Maandag. Ik heb het er nog koud van. Ik liet me (makkelijk) overhalen om toch rond drie uur tussen de buien heen te parcoursen en na het eerste biertje was ik niet meer uit het veld te slaan. Het mocht geen fortuin kosten, want gisterochtend verblijdde ik D-Reizen met een waanzinnige som (+ extra brandstoftoeslag) voor een tripje New York. Als je je aansluit bij de pot uit het dorp Hilvarenbeek (vrijwillig of niet), weet je vantevoren dat je voor weinig geld een constante aanvoer hebt. Maar bestel geen cola, want dan word je als stedeling uit de hechte gemeenschap verbannen. Geen cola dan.
Het begon dus te regenen. Een linnen jasje presteert niet optimaal in zo'n situatie. Tussen twee paraplu's in staan is ook niet ideaal en blote voeten in goedkope schoenen soppen ook meer dan je lief is. Ik berustte al snel in deze situatie, maakte wat partypics, dronk een biertje, at een frietje en deed een rondje kermis. Meer kan ik er ook niet van maken! Dit zijn de beelden die door de censuur kwamen. De mijne dan, want ik verwacht nog wel reacties en bedreigingen...
Meet the Schijvens!
Tilly's maken het nooit gezelliger dan noodzakelijk!
Het begon dus te regenen. Een linnen jasje presteert niet optimaal in zo'n situatie. Tussen twee paraplu's in staan is ook niet ideaal en blote voeten in goedkope schoenen soppen ook meer dan je lief is. Ik berustte al snel in deze situatie, maakte wat partypics, dronk een biertje, at een frietje en deed een rondje kermis. Meer kan ik er ook niet van maken! Dit zijn de beelden die door de censuur kwamen. De mijne dan, want ik verwacht nog wel reacties en bedreigingen...
Dry Short Hilly in Tilly...
Sommige verrassingen zijn niet zo verrassend...
Nog tijd genoeg om mijn glazen muiltje te zoeken, maar whatever...
25 July 2005
No kiss from a rose
Morgen, nadat mijn verbolgenheid weer is gezakt, volgt het verslag van een avond die ondanks de regen, best geslaagd was.
24 July 2005
Golden ticket
Geen van beide the case, gelukkig. Charlie And The Chocolate Factory is oud en vertrouwd, maar ook nieuw en hip. Humor van toen is humor van nu geworden zonder dat het donkere, sobere, maar hartverwarmende verhaal is verknipt. De film is zo zoet als alle zuurtstokken, lollies, zuurtjes en chocolaatjes die de hoofdrol spelen. De orkaan aan kleurtjes, weirde vormen en travo-achtig gekostumeerde Oempa Loempa's maken je helemaal vrolijk en gesuikerd van binnen.
En dan Johnny Depp. Ik moet toegeven, ik ben geen fan van hem. Beetje ongrijpbaar mannetje met een nogal wicked mind en films die me niet zoveel doen. Maar hij heeft me aan het wankelen. Waarschijnlijk heb ik hem te weinig credits gegeven. Als Willie Wonka is hij niet zo hautain en neerbuigend als Gene Wilder destijds, die ik zeker niet zielig, maar gemeen en vals vond. Johnny Wonka wil je zo in je armen nemen, troosten en helpen om alle muren om hem heen af te breken. Hij is eigenlijk niets anders dan een klein gekwetst jongetje dat al jaren zit te huilen op een steen (in dit geval van chocolade), in de hoop dat papa hem snel komt halen. Natuurlijk komt het op het einde allemaal goed, precies zoals het hoort in kinderfilms. En dat gold ook voor de rest van de avond.
Check Sjakie's homepage voor chocolicious details... En let op die ranzige Duitse Bockworst Augustus! Ik hoop maar dat die genetisch, technisch en digitaal gemanipuleerd is.
21 July 2005
Bus gemist!
20 July 2005
Gezocht: deksel
Ik zoek een leuke jongen voor een lief vriendinnetje. Reacties van losers, fraudeurs, exorcisten, vertegenwoordigers, Hofstadgroepaanhangers, veertigers en daarboven, vaders, opa's en strippers worden niet in behandeling genomen. Potentiele daters kunnen zich melden via deze log of desgewenst discreter via mijn mailbox. Lief vriendinnetje in een notedop:
* Gezellig lekker, lekker gezellig
* Sociaal perfect
* Lief (als gezegd)
* Partychick bij de goede gelegenheid
* Bierdrinkertje
* Goed met schoonmoeders
* Spinningverslaafd (bij tijde)
* Heeft al een man: Bafke (kater met klauwen)
* Financieel onfhankelijk
Foto vanaf heden op aanvraag. De lijnen zijn geopend!
* Gezellig lekker, lekker gezellig
* Sociaal perfect
* Lief (als gezegd)
* Partychick bij de goede gelegenheid
* Bierdrinkertje
* Goed met schoonmoeders
* Spinningverslaafd (bij tijde)
* Heeft al een man: Bafke (kater met klauwen)
* Financieel onfhankelijk
Foto vanaf heden op aanvraag. De lijnen zijn geopend!
20 July 2005
Over eigen verantwoordelijkheid gesproken
Morgen wordt het tijd voor een tweede check en ga ik zonodig het uitzendbureau bellen voor een tijdelijke kracht die me kan helpen om dit vraagstuk te tackelen. Geinteresseerden kunnen zich bovendien melden via deze weblog. Marktconforme betaling.
19 July 2005
Ons sociale stelsel
A: Van bedrijf X had ik deze week drie schoonmaaksters op bezoek die zijn ontslagen. Tijdens hun ronde vonden zij de directeur met een stoeipoes in een string op zijn schoot. Nooit meer over gepraat, meteen buitengeknikkerd.
B: Directeur Y belde mij weer op dat hij zijn werknemer nu alweer had zien lopen met zijn hondje. De klootzak kon volgens hem onderhand wel weer eens naar zijn werk komen. Het blijkt immers wel mee te vallen met die leukemie.
A: Tja, het is wat. Ik had weer twee hypotheekziektes. Vier kinderen, drie banen, stress en een hypotheek tot aan de nek. Verhuizen is geen optie en dus blijven ze overspannen thuis.
B: Zeker een zus van de zwangere die al vijf jaar thuis is. Je bent ziek en misselijk, hebt rugpijn, je kotst wat, bevalt even en dat vier keer op rij. Kinderen krijgen is tegenwoordig een lang doorbetaalde vakantie.
En ik maar betalen!
19 July 2005
De quiz
17 July 2005
Dunnig
Wie de link weet te leggen tussen de foto en deze log, kan rekenen op eeuwige roem en 10 Euro! Ik moet toegeven, het is misschien wat ver gezocht...
16 July 2005
Owner of a lonely horse
Ik word een beetje triest van haar houding, vraag me continu af of ze zich verveelt en misschien nog een broodje lust. (Ik weet nu al dat ik zelf morgenvroeg in ieder geval geen vers brood meer heb) Maar ik ben precies weer niet zo'n paardenfreak dat ik 'r nu elke dag wil gaan borstelen of urenlang tegen haar aan wil liggen als al die meisjes die vroeger een Penny Agenda hadden. Dus wat moet ik nu doen? Misschien maar weer een varken aanschaffen? Noop, varkens komen hier alleen nog binnen in de vorm van schnitzel of gekookte ham. Wat dan? Ik heb werkelijk geen enkel antwoord op deze diep filosofische vraag. Mocht het nou niet zo zijn dat paarden eenzaam kunnen zijn, dan kunnen ze in ieder geval wel mensen opzadelen met een schuldgevoel. Sucks.
13 July 2005
Dood en verderf
12 July 2005
Olee voor Mohammed B.
Maar goed, Mohammed B. Wat moet ik nu van hem denken? No way dat ik denk dat deze jongen weet wat respect inhoudt. Geen twijfel dat hij een verknipte kijk op de wereld heeft en dat zijn denkbeelden niet stroken met die van iemand die ook maar enige waardering heeft voor het leven. (Uit de dossiers blijkt dat hij Theo van Gogh eigenlijk wilde onthoofden...) Toch voelde ik me gerust, misschien wel opgelucht over het feit dat hij zijn daad niet downtalkt, maar ronduit toegeeft dat hij in zijn volle bewustzijn heeft gehandeld.
Mohammed B. is een intelligente knul die in alle stress, paniek en vreselijke vooruitzichten zijn lot heeft geaccepteerd. En dat is maar iets wat weinig mensen kunnen. Nou kunnen we bang worden dat hij met zijn ontboezemingen indirect weer andere Maroc-pubertjes heeft gerekruteerd of dat de fanclubs op het internet overstelpt worden met reacties van nieuwe 'B-tjes'. Maar ik denk eigenlijk dat ie ze heeft afgeschrikt, de gemiddelde terrorist is namelijk een stuk laffer dan Mohammed B. En dus zit die niet te wachten op een levenslang verblijf tussen vier muren. Hij blaast zichzelf nog liever op dan dat hij de bajes ingaat.
Mohammed B. blijft dus een mysterie, vooral omdat hij zonder twijfel intelligent is en toch niet te begrijpen valt. Hij is de wiskundeleraar tussen de handarbeidjuffen, de bedrijfseconoom op een literair congres, een golfer op de grasmat van de Arena. Ach, weet ik veel. Mohammed B. past maar in één hok. Gelukkig zijn we het daar wel allemaal over eens.
09 July 2005
Net als in de film
Gezellig zaten we te eten in D'n Verket (nou ja, sissy was aardig sjacho) toen VVK kwam binnen lopen. (Ja, ik doe mijn best discreet te blijven). VVK is een oude klasgenoot die me zoende op Tweede Kerstdag net nadat hij had verteld dat ook hij weer vrijgezel was. Ik had hem altijd hoog zitten, had stiekem ooit een crush op hem. We hielden contact, hij bezocht me op Valentijnsdag, we mailden regelmatig (soms 6x per dag en meestal niet over koetjes en kalfjes) en kwamen elkaar constant tegen op de sportschool. Voor mijn gevoel was de spanning te snijden (maar dat bleek achteraf gezien wel mee te vallen). VVK sjansde wat mee terwijl ik me als een puber gedroeg als ik maar in een straal van 100 meter van hem kwam. Hij deed soms wat vreemd, maar hij zei dat hij in de war was omdat hij zijn vader pas had verloren. En wie was ik om daar aan te twijfelen? Ik maakte me zelfs oprecht zorgen om hem...
Ruim anderhalve maand geleden kwam de aap uit de mouw, VVK had last van Alzheimer. Hij was vergeten te vertellen dat hij al jaren samenwoonde. Kan gebeuren zeg ik dan, ik vergeet ook weleens iets. Eerst was ik verbaasd, stond letterlijk te trillen op mijn benen, daarna dacht ik dat ie wel bij haar weg zou gaan (ze was immers meer een zus voor hem geworden, hij kon prima naast haar leven, maar van een relatie was al tijden geen sprake meer) en uiteindelijk kotste ik van hem.
Maar terug naar D'n Verket. Jawel hoor, het loopt binnen met vriendin. Of was het nou zijn zus? Verwarrend moet dat zijn... Leuke meid om te zien en natuurlijk zo onwetend als iets. Tja, ik zou ook mijn mond dichthouden als ik hem was. Zeker omdat ik ook heb gezegd dat ik er geen woord over zal reppen. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken (oh oh, wat moest ik nodig naar het toilet!) en ben me gaan voorstellen. Geen zinnig woord kwam eruit, hij was duidelijk van de kaart en deed net of ik een vage kennis was die eigenlijk maar zo snel mogelijk op moest zouten. Hij zal vast gezegd hebben: Oh, dat is zo'n dom wijf dat ik ken van school!'
Mixed grill, mixed feelings. Iemand anders die zonder twijfel stukken meer de moeite waard lijkt te zijn, zorgt er in ieder geval voor dat ik VVK allang geschrapt heb. Maar wat zegt het over mij dat ik 'm toch nog even wil laten zweten? Als ik het echt helemaal vergeten was, zou ik dan ook op ze afgestapt zijn om zo'n filmscene na te spelen? De rekening is nu in ieder geval vereffend en dat doet mijn gemoed goed. En nee, hij is verleden tijd. Ik wilde gewoon eerwraak . Zonder geweld overigens, want daar hou ik niet van.
09 July 2005
Settled
Tja, nu moet deze log gaan leven. Ik heb al wat zitten sleutelen met Paint (typisch geval van roeien met de riemen die je hebt) en weer wat lopen kloten met al die rare HTML codes. Nou, ik blijf maar lekker schrijven en typen. Samengevoegde tekens zonder betekenis zeggen me namelijk helemaal niks. Ik raak er compleet van in de war. De illusie dat ik er ooit nog verstand van zal krijgen is ook van vervlogen tijden. Lang leve de natuurlijke talen en exit met programmeren! Ik kijk uit naar het tijdperk waarin ik tegen mijn computer roep: 'Ik wil een weblog. Hij moet roze zijn. Mijn foto moet in de rechterbovenhoek. Nu.' En dat ie dan zo'n 10 seconden nadenkt (zeker niet langer!) en op basis van zijn menselijke eigenschappen de ultieme weblog voor me maakt! Iemand een idee hoe lang dat nog gaat duren?
08 July 2005
Een nieuw adresje...
Haai lieve peoples, daar ben ik weer. In een nieuwe omgeving en met allerlei shittiecodes die ik nog niet kan ontrafelen. Einde van web-log.nl. Begin van Mirke.nl. Ik heb er zin in! Het zal niet lang duren voordat het hier weer vol staat met allerlei geblaat. Ik hoop dus dat je snel terug komt voor een kijkje in mijn wicked world...
05 July 2005
Blaffende bazen bijten niet
Er is veel te doen in Nederland. We hebben een integratieprobleem, een reintegratieprobleem, economische ellende en de politiek bezorgt ons dagelijks het schaamrood op de wangen. Toch wordt er maar weinig geprotesteerd. Zo nu en dan een staking (mij hoor je niet klagen, ik heb een auto), af en toe wat boe-geroep naar een minister en een handtekeningenactie tegen het verdwijnen van een kritisch actualiteitenprogramma. Dat valt dus allemaal wel mee als je je bedenkt dat men in de jaren 60 en 70 nog elke week de straat op ging. Maar oke, we hebben alles wat ons hartje begeert en ons hoor je dus niet.
Dat we allemaal onze bek houden, dat is nou eenmaal zo. Maar daar hoort dan ook een wettelijk verbod voor klagen over non-shit bij. Belangrijke dingen eerst. Zoals je bij een taxistandplaats volgens etiquette in de voorste taxi moet stappen (ook als je een potentiele serial killer in de driver herkent), moet ook bij wet vastgelegd worden dat we eerst moeten protesteren over belangrijke issues voordat de nikszeggende discussies mogen worden opgestart.
Ik heb de eer om het Openbaar Ministerie de eerste kandidaten voor vervolging aan te mogen reiken: wijkrijgenwehampklein. De bazen van kleine hondjes starten een campagne tegen Wehkamp. De gids is te groot en kleine hondjes luieren nu eenmaal graag op de deurmat. De postbode wordt gelukkig niet schuldig verklaard. Nee, want die is inderdaad het grootste slachtoffer! Elke dag brengt hij door weer en wind een stukje van zijn wijk de nieuwe gids. Weken werk waar je kramp van in je armen krijgt! Maar de postbode hoor je niet klagen...
Mensen, voedt je hond op. Leer hem dat hij niet mag blaffen naar de postbode. Geef hem een lekker dekentje vlak bij de centrale verwarming in plaats van een knoerharde kokosmat in een tochtende gang. Bestel niet langer allerlei rotzooi bij Wehkamp omdat je daar alles op krediet kunt krijgen, maar neem een baan en ga de stad in om te shoppen. Zoek een hobby (wellicht samen met je viervoeter) zodat je je niet meer hoeft op te winden over deze onzin en eigenhandig de kans op een hartinfarct vergroot. En vertel vooral niet tegen mensen dat je in dit actiecommittee zit, want je kan zomaar ineens zonder sociale contacten zitten.
Damn, ik ben er in getrapt. Slimme marketingtruc van Wehkamp. Ze hebben deze mails zelf verstuurd naar een miljoen relaties. Ik had het zelf niet kunnen bedenken! Petje af...
Dat we allemaal onze bek houden, dat is nou eenmaal zo. Maar daar hoort dan ook een wettelijk verbod voor klagen over non-shit bij. Belangrijke dingen eerst. Zoals je bij een taxistandplaats volgens etiquette in de voorste taxi moet stappen (ook als je een potentiele serial killer in de driver herkent), moet ook bij wet vastgelegd worden dat we eerst moeten protesteren over belangrijke issues voordat de nikszeggende discussies mogen worden opgestart.
Ik heb de eer om het Openbaar Ministerie de eerste kandidaten voor vervolging aan te mogen reiken: wijkrijgenwehampklein. De bazen van kleine hondjes starten een campagne tegen Wehkamp. De gids is te groot en kleine hondjes luieren nu eenmaal graag op de deurmat. De postbode wordt gelukkig niet schuldig verklaard. Nee, want die is inderdaad het grootste slachtoffer! Elke dag brengt hij door weer en wind een stukje van zijn wijk de nieuwe gids. Weken werk waar je kramp van in je armen krijgt! Maar de postbode hoor je niet klagen...
Mensen, voedt je hond op. Leer hem dat hij niet mag blaffen naar de postbode. Geef hem een lekker dekentje vlak bij de centrale verwarming in plaats van een knoerharde kokosmat in een tochtende gang. Bestel niet langer allerlei rotzooi bij Wehkamp omdat je daar alles op krediet kunt krijgen, maar neem een baan en ga de stad in om te shoppen. Zoek een hobby (wellicht samen met je viervoeter) zodat je je niet meer hoeft op te winden over deze onzin en eigenhandig de kans op een hartinfarct vergroot. En vertel vooral niet tegen mensen dat je in dit actiecommittee zit, want je kan zomaar ineens zonder sociale contacten zitten.
Damn, ik ben er in getrapt. Slimme marketingtruc van Wehkamp. Ze hebben deze mails zelf verstuurd naar een miljoen relaties. Ik had het zelf niet kunnen bedenken! Petje af...
02 July 2005
Brief aan Tom
Lieve Tom,
We moeten nodig eens met elkaar praten. Je hebt me namelijk aardig teleurgesteld. Ik keek al enkele dagen heel erg uit naar gisteravond. We hadden elkaar enige tijd niet echt gezien, hoewel ik je af en toe wel snel voorbij zag flitsen.
Je weet, ik heb je hoog zitten. Sinds mijn vijftiende kan ik al niet meer zonder je en dat mag de hele wereld weten. Als mijn vrienden naar je vragen, hemel ik je altijd op. En dat geldt ook voor je werk. Ik laat ze alles van je zien, overtuig ze van je talenten en geef ze af en toe wat materiaal te leen om ze te overtuigen. Ik weet gewoon dat jij de beste bent.
Ik heb me neergelegd bij het feit dat het nooit iets tussen ons zal worden. Onze levens zijn te verschillend en we hebben het allebei te druk om er echt voor te gaan. En hoewel het me soms nog pijn doet, ik ben het eens met de beslissing die ik daarin genomen heb. Het zat, zoals we allebei wisten, niet in het leeftijdsverschil. Met je nieuwe jonge vriendin ben je heel gelukkig en dat gun ik je van harte.
Toch was de spanning toen ik je gisteravond zag weer te snijden. Ik had het idee dat dat ook voor jou zo was, want ik zag je piekeren en zweten. Uiteindelijk barstte je zelfs in tranen uit. Je was zoals altijd bijzonder liefhebbend, zeker naar je kinderen toe. Ik snap best dat het een moeilijke avond was, want je had nogal wat te verduren. En het spijt me, ik stond machteloos. Maar precies toen de spanning op een toppunt kwam en ieder moment als een groots vuurwerk uiteen kon spatten, was het afgelopen. Een paar korte woorden en een haastig afscheid lieten mij eenzaam achter. Geen zoen, geen verklaringen voor het plotselinge eind, geen lieve woorden. Onvoldaan en leeg van binnen ben ik naar huis gegaan.
Lieve Tom, het is niet dat ik niks meer met je te maken wil hebben. Je zit in mijn hart. Maar wil je me de volgende keer niet meer zo vol met vragen achterlaten? Ik vertrouw erop dat we bij onze volgende ontmoeting weer eens ouderwets ingaan op straaljagers, Vietnam, vampiers, Samurais, seriemoorden, sportmakelaars, misdaadbestrijding in de volgende eeuw, cocktails, advocaten of onmogelijke missies. Zie ik je snel weer?
Dikke zoen van Miriam
We moeten nodig eens met elkaar praten. Je hebt me namelijk aardig teleurgesteld. Ik keek al enkele dagen heel erg uit naar gisteravond. We hadden elkaar enige tijd niet echt gezien, hoewel ik je af en toe wel snel voorbij zag flitsen.
Je weet, ik heb je hoog zitten. Sinds mijn vijftiende kan ik al niet meer zonder je en dat mag de hele wereld weten. Als mijn vrienden naar je vragen, hemel ik je altijd op. En dat geldt ook voor je werk. Ik laat ze alles van je zien, overtuig ze van je talenten en geef ze af en toe wat materiaal te leen om ze te overtuigen. Ik weet gewoon dat jij de beste bent.
Ik heb me neergelegd bij het feit dat het nooit iets tussen ons zal worden. Onze levens zijn te verschillend en we hebben het allebei te druk om er echt voor te gaan. En hoewel het me soms nog pijn doet, ik ben het eens met de beslissing die ik daarin genomen heb. Het zat, zoals we allebei wisten, niet in het leeftijdsverschil. Met je nieuwe jonge vriendin ben je heel gelukkig en dat gun ik je van harte.
Toch was de spanning toen ik je gisteravond zag weer te snijden. Ik had het idee dat dat ook voor jou zo was, want ik zag je piekeren en zweten. Uiteindelijk barstte je zelfs in tranen uit. Je was zoals altijd bijzonder liefhebbend, zeker naar je kinderen toe. Ik snap best dat het een moeilijke avond was, want je had nogal wat te verduren. En het spijt me, ik stond machteloos. Maar precies toen de spanning op een toppunt kwam en ieder moment als een groots vuurwerk uiteen kon spatten, was het afgelopen. Een paar korte woorden en een haastig afscheid lieten mij eenzaam achter. Geen zoen, geen verklaringen voor het plotselinge eind, geen lieve woorden. Onvoldaan en leeg van binnen ben ik naar huis gegaan.
Lieve Tom, het is niet dat ik niks meer met je te maken wil hebben. Je zit in mijn hart. Maar wil je me de volgende keer niet meer zo vol met vragen achterlaten? Ik vertrouw erop dat we bij onze volgende ontmoeting weer eens ouderwets ingaan op straaljagers, Vietnam, vampiers, Samurais, seriemoorden, sportmakelaars, misdaadbestrijding in de volgende eeuw, cocktails, advocaten of onmogelijke missies. Zie ik je snel weer?
Dikke zoen van Miriam