Roze Maandag is aapjes kijken. 94.000 hetero's vergapen zich aan 6.000 homo's waarvan er 11 in string zijn te bezichtigen, 43 een travo-oufit dragen en 22 ongegeneerd aan elkaars kont zitten te plukken. De rest van de 6.000 gaat op in de menigte en behoort tot de zogenaamde twijfelgroep. Collega's die altijd al verdacht zijn, jongens van de H&M, schoenverkopers, kappers en dorpsgenoten die het mee hun graf in nemen. Roze Maandag is een Tilboparty, niet meer en niet minder. En het is een 'ik breng je als het even kan van je stuk' feestje waar ik minder van gecharmeerd ben. In een duister hoekje vertel ik je dat ik me vergist heb, dat ik je niet kan missen en dat ik wou dat alles anders gelopen was. En dat Mirke inderdaad gelijk heeft, hard mag roepen, maar ook wel weet dat het is zoals het is. Nou, dankjewel. Deze logster zou in het verleden absoluut gevoelig zijn voor deze prietpraat, maar vandaag niet meer. Go home darling. Please now, before I cripple your face.

Morgen, nadat mijn verbolgenheid weer is gezakt, volgt het verslag van een avond die ondanks de regen, best geslaagd was.