Archives
You are currently viewing archive for June 2006
Van nature denk ik altijd het ergste als de telefoon gaat. Hoewel ik wel van een belletje hou, ben ik toch vooral bang dat er iemand belt met een eng verzoek, een onmogelijke vraag of een opdracht die ik mijn grootste vijand nog niet toewens. Over het algemeen valt het best mee, want 90 procent van mijn klanten is hartstikke leuk en vriendelijk. En dat geldt ook voor mijn vrienden, die me nauwelijks met nare boodschappen lastigvallen en altijd iets vermakelijks te melden hebben.
Nu wordt ik echter wel op een nare manier gestalked, al een hele week. Door de reclame van Zespri Gold, die gaat over een gele ei-vormige kiwi. Mijn eerste vraag: wie heeft zich laten ontvallen dat deze wereld behoefte heeft aan een gele kiwi? Wat is er mis met de groene? Hebben we al niet genoeg te kiezen vandaag de dag? Ik heb het al moeilijk als ik moet kiezen tussen broccoli en bloemkool, chocoladepasta of vlokken, pinda's of cashewnoten, bodylotion of bodymilk. Nu de kern: in deze reclame zit mijn beltoon. Dus loop ik op en neer als ik op het toilet zit, ren ik van boven naar beneden om nog op tijd te zijn, raak ik om kwart voor 6 nog in de stress omdat ik denk dat die klant alweer belt. Ik mag hopen dat deze kiwicampagne geen maand gaat duren. Misschien moet ik de tv gewoon uitzetten tijdens het werk.
Wat moet ik een grote berg poepen op onze Oosterburen....!
Het volkslied schalt al door de speakers. Nederlands sappigste elf spelen nu de halve EK-finale in het rotsenstadion in Portugal. Tot nu toe was ik nog niet zo in de stemming. Leuk dat WK, maar ik heb nog zoveel andere dingen te doen. Nog niet schuiven met zonneschermen en parasols om de zon uit de tv te krijgen, nog niet op het puntje van de tuinstoel met een smeulende barbecue op de achtergrond, nog geen zweethandjes en kippenvel of duwende dronken pubers in een volle kroeg.
Het kan aan mij liggen, maar bij een groot voetbaltoernooi hoort ook zon. Was het tijdens Frankrijk niet meer dan behaaglijk en was het tijdens Portugal niet gewoon heet? Misschien lag dat aan de kokende temperaturen in onze huiskamer, maar voor mijn gevoel drukt het weer de voorpret en laat de opwarming van de aarde ons in de steek op een moment dat we het het hardst nodig hebben.
De 1-0 is nu gevallen. Laat de grommende jonge leeuwen weer eens het goede voorbeeld geven voor de miauwende oude rotten uit het vak. Tot ziens in Duitsland. Of in Rundhausen, om eerlijk te zijn. En de foto: dat pak wil ik hebben! Daar heb je een leven lang plezier van... Ik moet alleen nog even overleggen met mijn legioen.
