Van nature denk ik altijd het ergste als de telefoon gaat. Hoewel ik wel van een belletje hou, ben ik toch vooral bang dat er iemand belt met een eng verzoek, een onmogelijke vraag of een opdracht die ik mijn grootste vijand nog niet toewens. Over het algemeen valt het best mee, want 90 procent van mijn klanten is hartstikke leuk en vriendelijk. En dat geldt ook voor mijn vrienden, die me nauwelijks met nare boodschappen lastigvallen en altijd iets vermakelijks te melden hebben.

Nu wordt ik echter wel op een nare manier gestalked, al een hele week. Door de reclame van Zespri Gold, die gaat over een gele ei-vormige kiwi. Mijn eerste vraag: wie heeft zich laten ontvallen dat deze wereld behoefte heeft aan een gele kiwi? Wat is er mis met de groene? Hebben we al niet genoeg te kiezen vandaag de dag? Ik heb het al moeilijk als ik moet kiezen tussen broccoli en bloemkool, chocoladepasta of vlokken, pinda's of cashewnoten, bodylotion of bodymilk. Nu de kern: in deze reclame zit mijn beltoon. Dus loop ik op en neer als ik op het toilet zit, ren ik van boven naar beneden om nog op tijd te zijn, raak ik om kwart voor 6 nog in de stress omdat ik denk dat die klant alweer belt. Ik mag hopen dat deze kiwicampagne geen maand gaat duren. Misschien moet ik de tv gewoon uitzetten tijdens het werk.