Wat een drukke week! Ik heb net twee keer met mijn ogen kunnen knipperen en het is alweer donderdag... Gelukkig heb ik gisteren een eergisteren de hele avond doorgewerkt (tja, met PSV op de achtergrond), waardoor ik vanmiddag even tijd kan pakken om te gaan sporten. Met de HCG kuur begint het ondertussen wat te worden. De weegschaal geeft elke dag bijna een kilootje minder aan, dus ik ben blij dat mijn strenge dieet zijn vruchten begint af te werpen. Ik ben nog steeds verbaasd over het feit dat ik echt geen moment honger heb gehad of me slap heb gevoeld. Ik heb echt meer dan voldoende energie om hard te werken en dat met 500 calorieen per dag...

Ik heb wederom een mooie klant gescoord, een vakblad voor de horeca. Dus ditmaal geen geouwehoer uit de kroeg, maar echte research om horecaondernemers te ondersteunen. Ik hoop dat mijn eerste bijdrage over fastfoodopleidingen van toegevoegde waarde is, zodat ik vaker dit soort onderwerpen mag aanpakken. Can't wait! En verder is er nog een zeer grote waarschijnlijkheid dat er een giga opdracht aankomt waarvan ik echt helemaal uit mijn dak ga, maar die is topsecret! Dus nog even geduld...

Morgen nog een dagje bikkelen en dan is het weer tijd voor een gezellig weekend met natuurlijk Koninginnedag. Ik blijf lekker in Tilburg, ga morgenavond luidkeels meezingen op het Willemsplein en zaterdag zien we nog wel. Het zal vast zo'n weekend met talloze oude bekenden worden en dat vind ik wel weer eens gezellig!

Vanwege de gigadrukte vandaag geen lange log, maar wel even een update over mijn HCG-kuur.

- Geen honger
- Stiekem een beetje dressing bij de sla
- Geen kilo's
- Wel centimeters (m'n nieuwe replay jeans zit veel te wijd en kweenie of dat nou wel zo leuk is)
- Morgen terug naar de kliniek

Soms ben je een beetje brutaal als journalist, zo ook vandaag. Ik was dus in de beautykliniek, die ik in een eerdere log onterecht associeerde met Marijke Helwegen. Ze doen er niet aan metamorfoses. Maar wel aan botox en dat soort zaken. En daarbij horen ook HCG injecties, spuiten met een hormoon dat gewichtsverlies op de juiste plekken bewerkstelligt. Ik had er al eens eerder van gehoord, maar tot verdieping was het nooit gekomen. Dat het goed en duur spul is, wist ik wel.

Dus gooide ik een balletje op en zei ik dat ik dat ook best eens zou willen proberen. Nou, dat was geen twee keer nodig. Ze boden me een complete kuur aan voor niks, noppes nada. En als nieuwsgierige reporter kon ik daar natuurlijk geen nee tegen zeggen. Dus huppakee, intake, lichaamsanalyse en de eerste injectie in mijn buik. Ik ben maar meteen begonnen! Elke dag moet ik mezelf injecteren. Als het goed is verlies ik binnen een week of 3 ongeveer 6 tot 8 kilo op de juiste plekken. Dus weg flubberarmen, buikvet en zwangerschapsdijen.

Drie dagen lang mag ik nog lekker eten en hoef ik nergens rekening mee te houden. Daarna is het echter over met de pret en moet ik 10 dagen lang op een 500 calorieen dieet. En dat schijnt niet zwaar te zijn omdat het overtollige vet in mijn lichaam als het ware loslaat en opnieuw verbrand moet worden. Dus ik wacht af... Grappig is ook dat ik absoluut geen cremes, foundation, deodorant, parfum of conditioner mag gebruiken tijdens de kuur. Die kunnen het proces ontregelen. Ik vind het spannunt!

Vandaag ga ik me onderdompelen in de scene van anti-aging therapie en injectables: ik ga naar een schoonheidskliniek... Kan niet wachten om alweer een nieuwe wereld te betreden!

Zo af en toe neig je als vrouwelijke single naar een kleine dip en algemeen bekend is dat er dan een wondermiddeltje is tegen een deprimood: sjooookoooo. Nou, ik heb het Nirvana gevonden! Chocolategirl (het had mijn eigen MSN naam kunnen zijn) is een klein bedrijf in het altijd gezellige Rijen. De oprichtster was een klein jaar geleden op een feest in Engeland waar zij voor het eerst kennismaakte met het fenomeen Chocolate Fountain, inderdaad een naar beneden donderende massa vloeibare chocolade....

Wie nu begint te watertanden bij de dirty gedachte aan een hitsige poes in bikini onder een chocowaterval, moet ik helaas teleurstellen. Zo groot issie niet! Maar voor alle girls die net zo chocoholic zijn als ik: let your senses go BOOM! De chocoladefontein is het helemaal! Bijna twintig liter stromende chocolade om in te dippen met snoepjes, fruitjes enzovoorts. Pure extase en een gegarandeerd chocorgasme! Op http://www.chocolategirl.nl en bij concurrent http://www.thechocolatefall.nl kun je alvast opwarmen.

Ik stel voor: een Chocolateparty@Mirke's Home? No males allowed.

We zijn intolerant. Liever geen Marokkaan of Somalier als buur, Tokkies om de hoek of een discotheek in de straat. Ik heb me er eerlijk gezegd allang bij neergelegd, want iedereen doet tegenwoordig toch wat hij wil. Hoe hard je ook schreeuwt, mensen luisteren niet meer naar elkaar en trekken hun eigen plan. En tja, ik ben geen wereldverbeteraar... Maar wat net op de beeldbuis voorbij kwam, gaat toch echt te ver. Een stelletje dooie kakkers in een dorp voor de rich & famous van knollenknokenland heeft mijn hart gekneusd. Ze hebben huizen gekocht van rond een miljoen en natuurlijk mag je dan verwachten dat Kees en Johnnie Flodder niet je nieuwe buren worden. Je verwacht op z'n minst een topman in een kakibroek en een spencer, die met zijn accu aangedreven multigrasmaaier elke zaterdagmiddag even over de heg zwaait als jij net de rododendrons aan het bemesten bent. Ieder z'n ding, doe vooral waar je blij van wordt.

Maar nu is alarmfase rood aangebroken. Een bepaalde stichting die wel weer eens wilde beleggen in wat vastgoed om de zorg van minder bedeelden ook in de toekomst te kunnen waarborgen, heeft ook een lekker pandje gekocht in 'Zonnedael'. En die minder bedeelden zijn geestelijk gehandicapten. Huppakee, actiecommittee de wereld in geroepen, spandoeken erbij en de buis op. Ze mogen er niet in van de medebewoners van de wijk! Need I say more? Hier word ik echt misselijk van...

Voor de geinteresseerden en voor mezelf als stok achter de deur: ik ben weer aan het South Beach Diet. Dag 2 hangt aan elkaar van afkickverschijnselen.

Gisteren had ik een erg boeiend interview over business in China. Het schijnt daar een soort Wilde Westen te zijn waar je als Europese cowboy altijd moet uitkijken dat je niet plotseling door zo'n typisch Chinese draak van achteren wordt aangevallen. En ondernemen, dat is nog niet zo makkelijk daar.... Het schijnt dat indistriemagnaten hun fabrieken met liefde en plezier een dagje verhuren aan de eerste de beste charlatan die vervolgens met een dik pak in de directiekamer kan vertellen dat dit echt imperium toch echt van hem is. De stupid white man geeft een fiat aan zijn bank om 50% van het bedrag van de opdracht over te maken en de vogel is de volgende dag gevlogen. De echte directeur is niet bereikbaar voor commentaar en de stupid white man krijgt te horen dat ie toch wat beter had moeten opletten. De politiecommissaris hoeft ie niet te bellen, want dat is de neef van de directeur. De burgemeester maakt het ook niets uit, want die heeft vorige maand nog een nieuwe sportauto gehad van de vriend van de politiecommissaris. Kortom, watch your ass in China.

Bijzonder aardig dat deze opdracht me was toegespeeld door de bladmanager die zelf zegt een zwak te hebben voor 'jonge dames in een mantelpakje'. Hij heeft me al zeker vier keer gebeld en met niet al teveel discretie gevraagd naar mijn liefdesleven. Deskundig heb ik een beetje om de bush gebeat, want hij heeft er gewoon niks mee te maken. Maar toen hij vandaag belde om te zeggen dat hij mij expres dat stuk over zakendoen in Aziatië had toebedeeld, deed dat mijn hart ogenblikkelijk smelten...