We zijn intolerant. Liever geen Marokkaan of Somalier als buur, Tokkies om de hoek of een discotheek in de straat. Ik heb me er eerlijk gezegd allang bij neergelegd, want iedereen doet tegenwoordig toch wat hij wil. Hoe hard je ook schreeuwt, mensen luisteren niet meer naar elkaar en trekken hun eigen plan. En tja, ik ben geen wereldverbeteraar... Maar wat net op de beeldbuis voorbij kwam, gaat toch echt te ver. Een stelletje dooie kakkers in een dorp voor de rich & famous van knollenknokenland heeft mijn hart gekneusd. Ze hebben huizen gekocht van rond een miljoen en natuurlijk mag je dan verwachten dat Kees en Johnnie Flodder niet je nieuwe buren worden. Je verwacht op z'n minst een topman in een kakibroek en een spencer, die met zijn accu aangedreven multigrasmaaier elke zaterdagmiddag even over de heg zwaait als jij net de rododendrons aan het bemesten bent. Ieder z'n ding, doe vooral waar je blij van wordt.

Maar nu is alarmfase rood aangebroken. Een bepaalde stichting die wel weer eens wilde beleggen in wat vastgoed om de zorg van minder bedeelden ook in de toekomst te kunnen waarborgen, heeft ook een lekker pandje gekocht in 'Zonnedael'. En die minder bedeelden zijn geestelijk gehandicapten. Huppakee, actiecommittee de wereld in geroepen, spandoeken erbij en de buis op. Ze mogen er niet in van de medebewoners van de wijk! Need I say more? Hier word ik echt misselijk van...

Voor de geinteresseerden en voor mezelf als stok achter de deur: ik ben weer aan het South Beach Diet. Dag 2 hangt aan elkaar van afkickverschijnselen.