Erfelijk
Altijd vond ik het treurig van mijn pa. Als er eens een feestje was of we moesten ergens op tijd zijn, dan was hij te laat. Nog even op de zaak dit en dat, zus en zo. Smoesjes, dat was mijn absolute overtuiging. Als moeders al trappelend in de gang stond, klaar met tas en jas, kwam hij net uit de douche en moest hij nog uitzoeken welke stropdas hij zou dragen. En ik hing weer moedeloos op de trap in de gang, te wachten tot we eindelijk via de voordeur konden vertrekken. Dat gezeik met de zaak altijd, waarom is dat in 's hemelsnaam nou zo belangrijk? En waarom kan het nooit eens wijken voor andere dingen?
Nu, zo'n vijftien jaar later, begrijp ik het plots helemaal. Voor het eerst sinds maanden had ik me voorgenomen om eens een middagje helemaal niets te doen. Tennis kijken, de eerste volledige wedstrijd van mijn toernooi, Roland Garros. Ik ging nog even snel de Heuvelstraat in om wat dingetjes voor de vakantie te kopen. En toen begon de telefoon te rinkelen en hij hield niet meer op. Geen grote zaken, maar wel dingen die geregeld moesten worden. Ik liep van steegje naar steegje om iedereen terug te bellen, dacht na en liep weer verder. Ik stond zelfs meer dan twintig minuten achter de Bart Smit te bakkeleien over wie nou had gezegd hoeveel woorden het mochten worden en waarom dat achteraf toch anders was in plaats van wat in eerste instantie werd gedacht dat het zou moeten zijn!@#!@??#!! En toen was het dus geen 12.00u meer, maar 15.00u.
Moeders komt eten, ik moet al mijn spullen mee naar huis nemen en er ligt een stapel post op me te wachten. Nog even de tandarts bellen, want die sprak al vier dagen geleden mijn voicemail in. Zelfgemaakte lasagne is ook wel lekker en dus is het nu 1630u. Helaas van mijn vrije middag. Het is er niet van gekomen en ik heb er tot op dit moment niet eens een seconde bij stilgestaan. Ik wil pa niet helemaal vrijpleiten, maar de vanzelfsprekendheid die er is bij het klaarstaan voor mijn klanten, doet sommige dingen naar de achtergrond verdwijnen zonder dat ik er bij stilsta. Het gebeurt gewoon, ook al denk ik achteraf dat ik ook best had kunnen zeggen dat ik er niet was, dat ik later even terug zou bellen, dat ik even zou mailen, dat ik er op terug zou komen omdat ik nu even druk ben. Maar zo zit ik niet in elkaar, de genen van pa denk ik...
Mazzeltje heb ik wel, mijn held van mijn toernooi is nog niet begonnen vandaag!
Nu, zo'n vijftien jaar later, begrijp ik het plots helemaal. Voor het eerst sinds maanden had ik me voorgenomen om eens een middagje helemaal niets te doen. Tennis kijken, de eerste volledige wedstrijd van mijn toernooi, Roland Garros. Ik ging nog even snel de Heuvelstraat in om wat dingetjes voor de vakantie te kopen. En toen begon de telefoon te rinkelen en hij hield niet meer op. Geen grote zaken, maar wel dingen die geregeld moesten worden. Ik liep van steegje naar steegje om iedereen terug te bellen, dacht na en liep weer verder. Ik stond zelfs meer dan twintig minuten achter de Bart Smit te bakkeleien over wie nou had gezegd hoeveel woorden het mochten worden en waarom dat achteraf toch anders was in plaats van wat in eerste instantie werd gedacht dat het zou moeten zijn!@#!@??#!! En toen was het dus geen 12.00u meer, maar 15.00u.
Moeders komt eten, ik moet al mijn spullen mee naar huis nemen en er ligt een stapel post op me te wachten. Nog even de tandarts bellen, want die sprak al vier dagen geleden mijn voicemail in. Zelfgemaakte lasagne is ook wel lekker en dus is het nu 1630u. Helaas van mijn vrije middag. Het is er niet van gekomen en ik heb er tot op dit moment niet eens een seconde bij stilgestaan. Ik wil pa niet helemaal vrijpleiten, maar de vanzelfsprekendheid die er is bij het klaarstaan voor mijn klanten, doet sommige dingen naar de achtergrond verdwijnen zonder dat ik er bij stilsta. Het gebeurt gewoon, ook al denk ik achteraf dat ik ook best had kunnen zeggen dat ik er niet was, dat ik later even terug zou bellen, dat ik even zou mailen, dat ik er op terug zou komen omdat ik nu even druk ben. Maar zo zit ik niet in elkaar, de genen van pa denk ik...
Mazzeltje heb ik wel, mijn held van mijn toernooi is nog niet begonnen vandaag!
Comments
Nog geen reacties...
Add Comment