Ik heb de lente in mijn bol, vannacht zijn er twee schattige, pikzwarte lammetjes in mijn 'achtertuin' geboren. Ze hebben ook meteen goed weer besteld, want vandaag kon het raampje op de snelweg zelfs een beetje open. Met de tuindeur wijd open en de vogels op de achtergrond, heb ik hard gewerkt. Lekker crea gepuzzeld met de teksten van een ander, afspraken gemaakt en de agenda voor de komende week alvast goed gevuld.

De bok is iets minder blij met de geboorte. Omdat de vrouwtjes in een apart hok zitten, wordt hij wel geteased met vrouwelijk schoon, maar heeft hij niet de kans om meteen te scoren. Wat wil je? Ik kan me voorstellen dat je als hoogzwangere vrouw niet echt zit te wachten op zo'n machoschaap met gigantische hoorns op je rug. En dus issie gefrustreerd en grijpt ie elke gelegenheid aan om bezoekers aan te vallen. Gewapend met een schoffel heb ik het er toch maar op gewaagd. Maar hoewel ook het tweede vrouwtje op het punt van bevallen staat, durf ik het nu in het donker niet aan. Who the hell gaat mij vannacht missen als hij in de diepe duisternis een aanloop neemt en als een dolle stier op me af komt? Zit er dik in dat ik dan de hele nacht lig te vernikkelen in het stro, tussen de stront en de vliegen. Toch voel ik me een beetje schuldig, want welke fatsoenlijke vrouw laat een andere vrouw tijdens de bevalling aan haar lot over omdat er een man in het spel is?