Net toen ik dacht dat de aanval tegen me geopend werd, alle feeksen hadden besloten om samen te zweren en ik als ukkepuk mijn plaats gewezen zou krijgen, bleek mijn kleinheidswaanzin onterecht. De brutale mens heeft dus niet de halve wereld. Of misschien wel, maar de verkeerde helft. Het had dus inderdaad nut om me uit de naad te werken en af en toe tegen de grote blabla-managers en marketeers te schoppen.

Ik heb na mijn triomf meteen maar een nieuwe beoordelingsmaatstaf ontwikkeld: iedereen die in een half uur meer dan 20 Engels woorden gebruikt om zijn verhaal te staven, is een blaatschaap dat beter in de wei kan gaan herkauwen. "Deze look and feel is complete waste. We hebben absoluut een no go. Deze visuals zijn de het juiste tool om jullie te supporten." Verkeerde LOI-cursus gevolgd?

Nu is er geen tijd meer over om verder te schrijven. Ik ga met mijn neus in de bos rozen hangen die ik zonet van mijn vriendje mocht ontvangen. Gekregen omdat ik ze verdiend had. Ik vraag me af waarom, maar dat ga ik hem niet zeggen. Ik kan me beter concentreren op het uitzoeken van dat mysterie, zodat ik binnenkort weer een bosje krijg...