Wat een onthutsende ontdekking om erachter te komen hoe ontrouw ik ben. Ik had werkelijk geen idee dat een gezellig zaterdagavondje uit, aanleiding zou kunnen zijn om mijn principes zo snel te laten varen. Het vreemde is dat ik een hekel heb aan mensen die niet trouw zijn, om het minste geringste overwandelen en met de vijand heulen. Dat vereist stukken minder lef en karakter dan te gaan voor je principes. Ook als het even wat minder gaat.

Daar zat ik dan. Op een blauw stoeltje in Waalwijk, tussen de mannen. De sfeer kwam er lekker in met wat Nederlandse laag-bij-de-grond popmuziek en wat smeuige carnavalskrakers. En bij de 1-0 juichte ik. Samen met de rest van het stadion. Behalve de 2 bussen Willem II supporters dan. Ik was ineens voor RKC! Ja, we hebben gewonnen.