Het is iets om me voor te schamen, maar ik zeg het toch. Ondanks al mijn keuzevakken op het gebied van literatuur, had ik Turks Fruit nog nooit gelezen. Tuurlijk wist ik wel waar het verhaal ongeveer over ging en op uitdraaide, maar plots deed zich een mooie gelegenheid voor om alle ins en outs van dit (naar verluid) literaire meesterwerk te ervaren. Net zoiets als dat je vroeger voor je lijst de film keek in plaats van het boek las, alleen dan anders: namelijk DE musical.

Hij was geweldig, trendy, sappig en tergend... Tuurlijk zijn blote tieten vandaag minder alarmerend dan vroeger en tuurlijk is het verhaal daardoor minder schokkend. Maar Antonie 'ik kan geen toon houden' Kamerling verdient een staande ovatie en kreeg deze ook. Van schlemiel met stembanden van hout, tot een échte musicalster met écht verdriet, écht geluk en échte gevoelens. Ik had het echt niet verwacht, dacht dat ie uit zou glijden als (ik vanmiddag) over een versgepelde banaan. Morgen is de galapremière, ook hier in Tillytown. Ben benieuwd wat de recensenten zullen zeggen. Het nummer dat ongetwijfeld de titel 'Zo'n mooie meid' draagt en de afscheidscène aan het bed met het nummer 'Het heelal van jouw hart' (op deze site te beluisteren) zullen zeker de hemel in geluld worden. En terecht.

Conclusie: Peper heeft niet altijd gelijk.