Emergency
Ik woon dus zowat tegenover een ziekenhuis. En dat brengt met zich mee dat ik me vaak afvraag wat alle foutparkeerders op mijn plein in dat ziekenhuis gaan doen. Het gebeurt maar zelden dat ze met een grote glimlach het terrein oplopen of in een drafje met een geurende bos rode rozen de hospitaaltrappen bestijgen. Echt rot, een ziekenhuis. Ik ben maar blij dat ik er na mijn eerste levensmaanden nooit meer in heb gelegen. Het is echt vreemd hoe vaak ik me tijdens het passeren van al die auto's realiseer dat er op nog geen 500 meter van mijn huis dood en verderf heerst en dat ik het alweer vergeten ben op het moment dat ik de huissleutel in het slot steek. Is dat omdat ik geen doemdenker ben, maar een optimist? Of ben ik achteloos? Slechte zaak.
Comments
Het is natuurlijk niet alleen dood en verderf, zo zie ik het ook snel, maar dat zijn de negatieve gedachtes die bij de "algemene" homo sapiens veel sterker is dan de positieve. In veel ziekenhuizen heerst er natuurlijk ook veel genezing, worden er dus veel mensen beter. (al hebben ze dan hoogst waarschijnlijk wél een negatieve ziekte gehad).
Maar goed, ik ben er ook zo één die er meteen het negatieve van inziet, ik wil dus ook nooit naar die tv programma's kijken.....
Je zou je mini voor de deur of onder je kont al moeten hebben, dan zie je die dingen niet meer :-) :-)
Er wordt binnenkort wel een kraamhotel geopend bij het ziekenhuis, waar allemaal lieve kindjes geboren gaan worden. En inderdaad, hoe veel meer waardeer je het leven als de dokter komt vertellen dat je genezen bent...?
Ja... zoveel mensen die ik ken die een ander leven krijgen na de genezing (of tijdens de genezing) van hun ernstige ziekte..
Gek eigenlijk dat je dan pas je leven INTENS gaat waarderen..
Add Comment