Vandaag op het werk viel het niet echt mee. Ik moest om te beginnen al om 8.00 uur de werknemers van een uitgeverij interviewen die vandaag naar hun nieuwe pand met flexplekken gingen verhuizen. Ik schaam me altijd een beetje als ik half Tiburg al voor dag en dauw naar het werk zie fietsen, terwijl ik normaliter nog op het gemakje in mijn roze badjas door mijn huis wandel. Dat ik soms tot middernacht werk, vergeet ik dan even. Hoe je het ook wendt of keert, je eigen werktijden indelen is toch een vorm van luxe.

Rond een uurtje of tien was ik klaar, ik ging naar kantoor, schreef in een rap tempo twee teksten waarvoor ik de hele dag had gereserveerd en ging aan de slag met mijn persberichten voor Foutloze Teksten. Ik deed zonder sigaret actief mee aan de extra rookpauzes die werden ingelast omdat moeder Lotte van huis was. Toen lieve Les mijn site 's middags online zette was ik helemaal blij en kon ik voldaan naar huis. Op de weg naar huis ging ik nog even naar de supermarkt waar ik me ineens misselijk, duizelig en slap voelde. Ik bakte daarom snel een ijzerrijk biefstukje en keek naar Ridge en Brooke (ze doen het weer!) voordat ik zou gaan sporten. No way, rond 19.30 uur werd ik wakker met het patroon van mijn bank in mijn wang en een kwijl in mijn nek. Gatverdamme. Nu zit ik als eindsprint van de dag maar wat te werken. Wat een waardeloze en informatieloze log is dit. Ik ben echt uit vorm vandaag. Kappen dus. Nu.

Toch nog een snelle afsluiter dan. John, ik ben trots op je. Big Brother, I'm watching you! De Tilbo is voor de verandering weer eens een loser, een student van het kaliber BVDW. Thumbs up, Rikkert!