Voor niks
Gister een dagje Amsterdam gedaan. Moeders had kaartjes gewonnen voor het Chinees Staatscircus in Carré. Met ons was ook de rest van het theater er tegen betaling van nul Euro binnengekomen. De brunch was ook gratis, dus de 1000 gesmeerde broodjes werden door de eerste 200 mensen die binnenkwamen naar binnen geschrokt. De overige 800 zagen een hongerige voorstelling tegemoet. Het toeval wil dat ook de familie Swaans vroeg was en dus wat broodjes kon scoren, maar in tegenstelling tot de rest van de gelukkige winnaars waren we bescheiden en namen we er allemaal 2.
In de pauze hetzelfde verhaal, de 2000 miniwraps werden in dit geval genuttigd door de 100 slimste types die de kortste weg naar de foyer konden vinden, of door de andere gasten die wegens drukte door de nooduitgangen naar de pauzeruimte werden geëscorteerd. Ook bij de toiletten werd voorgedrongen. Twee vrouwen van achter in de vijftig en in mode uit begin jaren tachtig (witte sokken, bril met diamantjes, carnavalsgebit, sandalen, kralenkettingen en alles in ton-sur-ton beige) duwden me kordaat opzij en wurmden zichzelf het toilet binnen terwijl ik al bijna 5 minuten met hoge nood en gekruiste knieën stond te wachten.
Toen de pauze bijna teneinde was, werden er snoepzakken uitgedeeld in het theater. Voor de kinderen, zeg ik maar even ter verduidelijking. Terwijl mama 3 snoepzakken in haar tas stopt, stuurt ze Max en Cindy nog een keer terug voor een nieuwe dosis versnaperingen. Oma, die stiekem haar glas rode wijn naar binnen heeft gesmokkeld in het zojuist voor 6 miljoen Euro gerenoveerde theater, geeft opa de opdracht om voor de 7 kleinkinderen die thuis zijn gebleven ook wat van die zooi te confisqueren.
Mooie voorstelling, lang applaus voor al dat leuks en lekkers. Op de valreep mochten we nog even een gratis Ben & Jerry's ijsje scoren. Ik betrapte mezelf erop dat ik ervan baalde dat ik Chunky Monkey kreeg in plaats van Cookie Dough. Ik durfde echter niks te zeggen, opende mijn ijsje en liep samen met de rest van de gelukkige winnaars (waarvan de helft hun bij aanvang gekregen geel/oranje Postcode Loterij sjaaltje om de nek had hangen) langs de Amstel terug naar huis.
Het was weer een leerzame dag.
In de pauze hetzelfde verhaal, de 2000 miniwraps werden in dit geval genuttigd door de 100 slimste types die de kortste weg naar de foyer konden vinden, of door de andere gasten die wegens drukte door de nooduitgangen naar de pauzeruimte werden geëscorteerd. Ook bij de toiletten werd voorgedrongen. Twee vrouwen van achter in de vijftig en in mode uit begin jaren tachtig (witte sokken, bril met diamantjes, carnavalsgebit, sandalen, kralenkettingen en alles in ton-sur-ton beige) duwden me kordaat opzij en wurmden zichzelf het toilet binnen terwijl ik al bijna 5 minuten met hoge nood en gekruiste knieën stond te wachten.
Toen de pauze bijna teneinde was, werden er snoepzakken uitgedeeld in het theater. Voor de kinderen, zeg ik maar even ter verduidelijking. Terwijl mama 3 snoepzakken in haar tas stopt, stuurt ze Max en Cindy nog een keer terug voor een nieuwe dosis versnaperingen. Oma, die stiekem haar glas rode wijn naar binnen heeft gesmokkeld in het zojuist voor 6 miljoen Euro gerenoveerde theater, geeft opa de opdracht om voor de 7 kleinkinderen die thuis zijn gebleven ook wat van die zooi te confisqueren.
Mooie voorstelling, lang applaus voor al dat leuks en lekkers. Op de valreep mochten we nog even een gratis Ben & Jerry's ijsje scoren. Ik betrapte mezelf erop dat ik ervan baalde dat ik Chunky Monkey kreeg in plaats van Cookie Dough. Ik durfde echter niks te zeggen, opende mijn ijsje en liep samen met de rest van de gelukkige winnaars (waarvan de helft hun bij aanvang gekregen geel/oranje Postcode Loterij sjaaltje om de nek had hangen) langs de Amstel terug naar huis.
Het was weer een leerzame dag.
Comments
Nog geen reacties...
Add Comment