Mirke's Digidagboek

19 April 2006

11 April 2006

Vannacht werd ik geteisterd door mannen met een Noord-Hollands accent. Ze belden me op en vroegen waar hun teksten bleven. Door mijn vergetelheid had ik een tonnenschade veroorzaakt. Daarna belde een bekende, mijn grootste klant. Ook hij was gedupeerd, want op al zijn 50.000 verhuisberichten was ik zijn nieuwe telefoonnummer vergeten te zetten. Gelukkig ging om 6 uur de wekker en leefde ik weer lang en gelukkig. Totdat de Jehova's de weg naar mijn deurbel wisten te vinden...

07 April 2006

Van het huis

In de lente is het tijd voor nieuwe dingen. Voor een nieuwe huisstijl bijvoorbeeld en een nieuwe website. Aan die tweede wordt hard gewerkt. De huisstijl is al af. Ik ben er zo blij mee dat ik hem niet langer voor me kan houden. Over upgrades gesproken: this is me! En dan moet de website nog komen!

06 April 2006

Een bossie

Net toen ik dacht dat de aanval tegen me geopend werd, alle feeksen hadden besloten om samen te zweren en ik als ukkepuk mijn plaats gewezen zou krijgen, bleek mijn kleinheidswaanzin onterecht. De brutale mens heeft dus niet de halve wereld. Of misschien wel, maar de verkeerde helft. Het had dus inderdaad nut om me uit de naad te werken en af en toe tegen de grote blabla-managers en marketeers te schoppen.

Ik heb na mijn triomf meteen maar een nieuwe beoordelingsmaatstaf ontwikkeld: iedereen die in een half uur meer dan 20 Engels woorden gebruikt om zijn verhaal te staven, is een blaatschaap dat beter in de wei kan gaan herkauwen. "Deze look and feel is complete waste. We hebben absoluut een no go. Deze visuals zijn de het juiste tool om jullie te supporten." Verkeerde LOI-cursus gevolgd?

Nu is er geen tijd meer over om verder te schrijven. Ik ga met mijn neus in de bos rozen hangen die ik zonet van mijn vriendje mocht ontvangen. Gekregen omdat ik ze verdiend had. Ik vraag me af waarom, maar dat ga ik hem niet zeggen. Ik kan me beter concentreren op het uitzoeken van dat mysterie, zodat ik binnenkort weer een bosje krijg...

03 April 2006

Who's the boss?

Op onze middelbare school hadden we een groep meisjes dat de school terroriseerde. Ze stonden altijd bij de fietsenstalling aan de achterkant van de school. Te roken in hun lila Michelinman jassen. Ik liep er graag een straatje voor om, want de kakkers waren hun belangrijkste slachtoffers. En ik was blijkbaar een kakker, net als mijn vriendinnen.

Jaren later, toen ik iets had met de beul van Boxtel (oke, ik overdrijf, maar het klinkt wel lekker!), kwam een van die meiden om de hoek kijken. Een vriendin van zijn zus. En ja, natuurlijk ook bedpartner van de beul. Die had ie meer gehad dan zijn vingers en tenen bij elkaar opgeteld. Kan gebeuren dacht ik nog, iedereen maakt weleens een fout. Tijdens het stappen kwamen we haar weer tegen. Terwijl ik op de wc zat, gaf ze hem zowat een lapdance. Haar vriendin dacht dat ik het nog niet helemaal had begrepen en gaf me later een elleboogstoot. De smsjes die ik een keer onderschepte (excuse me, ik had reden om achterdochtig te zijn!) waren multi-interpretabel. Hadden ze nou een biertje gedronken of was er iets anders wel errug lekker? Haar blikken spraken in ieder geval boekdelen en hun CV's sloten beter op elkaar aan dan die van mij en hem.

Zoals ze zeggen: what goes around, comes around. De tijden zijn veranderd. Ze wordt mijn onderdaan bij mijn belangrijkste klant. Welkom bij je nieuwe baan. Als je vragen hebt, kun je me altijd bellen!

Archives