Archives
You are currently viewing archive for December 2005
Wie van een halfbloed-Italiaan geen sambalverschijnselen krijgt moet zich onmiddellijk naar de EHBO begeven. Welterusten.
Nog twee weken en dan is het zover. Na een jaar afwezigheid sta ik weer op de piste. Iedereen heeft er zin in, ikke ook. Niet normaal gewoon! Dus werd door de kartrekkers een meeting ingelast om alles door te spreken, met de gelukkige uitkomst dat alles is geregeld. Er is alleen een klein probleempje: er ligt nog nauwelijks sneeuw, met name in de dalen kunnen de koeien nog bijna grazen.
"Die erste Hälfte der neuen Woche bringt uns noch freundlich-wechselhaftes Wetter. Sonnenschein und zeitweilige Wolkenfelder wechseln einander ab. Schneefall ist dabei vorerst kaum zu erwarten. Bis zum Mittwoch Abend beginnt aber die Strömung auf Nordwest zu drehen und damit nähern sich nun erste kompakte Schneewolken an, die ab Donnerstag für ergiebige Schneefälle sorgen sollten."
Ik ga er maar vanuit dat ergiebige betekent dat er een pak van meer dan een meter gaat vallen dat niet van plan is om voor nieuwjaar nog te smelten.
Ik had tot vandaag geen idee hoe het is om kinderen te hebben. Nu ik weet hoe irritant katten kunnen zijn, heb ik wel een flauw vermoeden hoe erg het met minimensjes gesteld moet zijn. Gisteravond werd er vanaf de koelkast subtiel gesmeten met een doos vol eieren, vervolgens werd de vuilniszak kapotgekrabd en de prullenbak leeggevreten, daarna was het tijd voor een knokpartijtje en moest er natuurlijk gekotst worden omdat die zooi uit de prullenbak niet bedoeld was om te eten. Vanochtend leek de rust wedergekeerd, maar niets bleek minder waar. Een van mijn twee stikdure porceleinen vazen met 2005 interpretatie van Delfts blauw bleek na mijn ochtendafspraak in 1000 stukken te zijn gevallen. Nou ja, gevallen: gegooid of gestoten. Ik had hem gister opgeleukt met takken en lichtjes ter vervanging van de kerstboom. Kleine kater zat 'zielig' te piepen bij het tafereel, de ouwe dikzak lag nog boven te pitten. Wie de schuldige is mag duidelijk wezen. Dus met haastige spoed naar de winkel en daar hadden ze er nog eentje staan. Weer een rib uit mijn lijf, maar ik heb er gelukkig weer twee. Ik kan dus niet opvoeden.
Als je na een gezellig etentje naar bed wilt omdat je een loopneus hebt en je maag zich maar blijft omdraaien, is het toch een goed idee om je op het allerlaatste moment over te laten halen om naar de stad te gaan. Ik maakte me op terwijl ik gapend voor de spiegel stond en zag dat mijn wallen boekdelen spraken, twijfelde geen minuut over de comfy outfit die ik aan zou trekken, deed een klem in mijn haar, dronk een blikje Energy Slammer en stapte in de auto. In Bolle dronken en dansten we wat, met op de achtergrond een groepje ritmische negers in trance dat steeds groter werd. En dan bedoel ik zowel het groepje negers als de trance waarin ze verkeerden. Ik moest zoals gewoonlijk weer te vaak naar het toilet, geen avontuur in dat cafe. Ik werd begluurd door een jongen die ik nog ken uit V3 en Van Opstal . Zijn naam is Simon met een extra letter erbij, intimi weten nu over wie ik het heb. Hij wilde altijd met me dansen tijdens dansles, maar ik als kribbige teenie vond hem niet leuk, hip en hot genoeg. Maar ik was ook een hypocriete teenie, dus dat liet ik niet merken en deed zo nu en dan met tegenzin mijn dansje. Op een dag stond ik op school bij mijn kluisje en kwam zijn vriend Rob (zonder extra letter erbij) aan mij vragen of ik zin had om een keertje met zijn vriend naar de film te gaan. Dat had ik niet. Je vergeet dat soort dingen, maar als je zo iemand onverwachts weer ziet, is het ineens on top of your mind. Hersens zijn mysterieus. Simon met een extra letter erbij was geen steek veranderd. Ik vroeg me wel af of dat hij tijdens het begluren opgelucht was dat het nooit tot een filmpje was gekomen (en dus dat hij me behoorlijk afgetakeld vond) of dat hij het nog steeds wel zou willen. Ik heb er nog steeds geen zin in.
Na Bolle gingen we naar Boogie, medium gezellig. Traditiegtrouw afsluiting in Clochard daarom. Eens Clochardganger, altijd Clochardganger. Ik ken mensen die er zich door de jaren heen te goed voor gingen voelen. Ik niet. Afsluiten daar is altijd een garantie voor gezelligheid. Een snelle rekensom leert dat ik al veel water naar die zee heb gedragen. Zo'n 6000 Euro hebben ze in ruim 11 jaar zeker aan me verdiend. En als grootaandeelhouder moet je wel betrokken blijven bij je zaak. Er was een look alike van Jan Smit die ook nog eens de voorstopper uit het eerste van RKTVV bleek te zijn, er was een irritant mannetje dat ik al tijden van me af probeer te schudden (hij is 22 ofzo en hijgt al een jaar in mijn nek dat hij zo goed is met oudere vrouwen) en er was een groepje van gewoon ouderwetse leut en dus hadden we lol. Hoewel Clochard het niet zo nauw neemt met sluitingstijden, gingen ze naar mijn wens dit keer toch te vroeg dicht. En zo werd een oude wijsheid weer bevestigd: Het is altijd gezellig in de stad als je vantevoren geen zin hebt om te gaan.
Het heilig weekend breekt bijna aan. En ik heb er zin in, want wij vieren het pas op maandag. Alle cadeautjes liggen al een week in mijn koude meterkast te wachten tot ze worden ingepakt in bont en altijd net iets te dun sinterklaaspapier. En dat ga ik dus gezellig doen op mijn vrije dag. Het nadeel van zo'n heilig weekend is wel dat er geen drol te beleven is in de stad. De jonge papa's en mama's moeten bij opa en oma sinterklaas vieren. Eigenlijk is dat niet zo'n ramp, want die 'ouders van nu' zijn toch al niet te pruimen in het feestgedruis. De ouders van de tieners claimen hun spruiten ook vanwege een gevoel van nostalgie, dus ook die zullen niet downtown zijn. Ook niet erg als je het mij vraagt. Is er dus toch nog een behoorlijke kans dat het gezellig wordt. Moet ik wel doorwerken, want anders kan ik me geen luie zondag permitteren.
