Archives

You are currently viewing archive for September 2006

27 September 2006

Home sweet home

Tommie is thuis! Inmiddels alweer twee dagen, maar ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Het verhaal erachter is nog veel onwerkelijker en brengt de filosoof in me naar boven. Laat ik voorop stellen dat ik in beginsel sterk geloof in toeval. Zou er geen toeval bestaan, dan heeft het leven geen zin en is er geen enkele mogelijkheid om er het maximale uit te halen. Alles zou in dat geval namelijk al voorbestemd zijn.

Vorige week ben ik gebeld door talloze mensen. Allemaal betrokken bij mij, mijn huishouden en mijn lieve Tommie. Ze zochten en dachten te vinden. In de moestuin, op de landerijen of het platdak. Helaas, het waren imitaties. Maandagavond stond er weer een man aan mijn deur. In eerste instantie leek het de wasdroger-reperateur te zijn, maar die is tot vandaag nog niet op komen dagen. Het bleek de goede vinder van mijn beessie.

Tommie struinde al een aantal dagen rond in de buurt van het Wilhelminakanaal toen hij de 3 katten van Patrick en Christa achter het raam zag poseren. Hij was er niet meer weg te slaan en trok de aandacht van de moeder en vader des huizes. Ze zagen meteen dat het een huiskat betrof en besloten zondagochtend de dierenambulance te bellen. De dienstdoende vrijwilliger had ongetwijfeld ook een kater, want hij had geen enkele zin om die ochtend uit de bed te komen voor een beest. En het asiel weigerde ook, want VOL = VOL is tegenwoordig een populaire en alom geaccepteerde kreet. Christa en Patrick besloten Tommie naar Dongen te brengen, naar een vrouw met een hart van goud. Een particuliere opvang waar ze hun lievelingskat Spike als verwaarloosd kitten hadden gehaald.

Maandagavond kreeg Patrick het verzoek om nog even rijst te gaan halen. Tijdens het boodschappen doen was Christa dat helemaal vergeten. Patrick besloot naar de Albert Heijn te gaan, hoewel hij daar normaal nooit komy. Maar aangezien het al laat was en deze supermarkt het dichtste bij was, moest dat nou maar even. En daar hing dus mijn affiche!

Met knikkende knieen (en een kattenmand, ik had er een goed gevoel over) was ik bijrijder tijdens de tocht naar Dongen. Zou hij het zijn? Ik had de moed al bijna opgegeven. Tegelijkertijd zag ik Tommie elke dag in gedachten mauwend voor het keukenraam zitten, smekend om na zijn lange toch eindelijk naar binnen te mogen. Het bleek dus echt zover te zijn! Globetrotter Tommie had in twee weken de gemeentegrens overschreden en leek al ingeburgerd in zijn nieuwe woonplaats. Toch mochten we hem meenemen, gelukkig maar. Hij bood nog even tegenstand door zijn nagels in de trap te zetten. Eenmaal thuis was alles weer zoals vanouds. Maar dan nog 100 keer beter!

Wat heb ik geleerd: chip je kat en heb vertrouwen in de medemens. We zijn helemaal niet laks! We zijn betrokken!

18 September 2006

Kom je thuis?

OPSPORING VERZOCHT

Photobucket - Video and Image Hosting

Mijn lieve Tommie is morgen al een week van huis. Ik begrijp er werkelijk helemaal niks van. Is hij boos op me omdat ik zonodig moest verhuizen naar een straat waar de auto's doorheen racen? Was hij de zakjes Whiskas beu? Of frustreerde het hem dat hij het huis moest delen met twee andere heren? Vanavond hebben we weer een paar honderd briefjes in de bus gedaan bij onze wijkgenoten. En iedereen doet echt z'n best om hem te helpen vinden. Maar hoe lang is het nog reeel om hem terug te verwachten? De een vertelt een verhaal over een kat die na twee weken nog terugkwam, de volgende na een maand of drie. Maar aangezien het nu al voelt alsof hij een jaar weg is, durf ik die verhalen niet te geloven. Wat nou als ie helemaal alleen ergens in een gat gevallen is en ligt te wachten op zijn dood? Of als hij de weg is kwijtgeraakt en tussen de maisvelden loopt, op zoek naar iets wat lijkt op een weg? Of is opgesloten door een zogenaamde kattenvriend die zelf ook al jaren zo'n lief beestje wilde hebben? Tommie, het spijt me echt heel erg van al die dingen die ik misschien niet goed heb gedaan. Maar kom je dan alsjeblieft nu naar huis? Er wacht verse melk en gerookte zalm op je...

11 September 2006

Fryslân Boppe

Photobucket - Video and Image Hosting
Nu ik toch bezig ben, kan ik nog wel wat extra mededelingen doen. De mogelijkheid om te reageren op mijn logs, heb ik even uitgezet. In de afgelopen maand werden er maar liefst 17.000 anonieme posts gedaan. En believe me, dat waren niet allemaal vrienden! Dus commentaar, spam en interviewaanvragen mogen rechtstreeks naar info@mirke.nl.

Waar het om gaat is de blunder van de dag. Ik had vanochtend in Delft een interview met Jos en Willy. Althans, zo mailde mijn opdrachtgever. Jos en Willy deelden een achternaam en dus was ik benieuwd hoe de verhoudingen lagen. Waren het twee broers, twee zussen misschien, broer en zus, zus en broer? Was Jos de man van Willy of Willy de man van Jos? Of misschien was Jos wel een omgebouwde man of Willy een omgebouwde vrouw? Kortom, er zou een potje worteltrekken nodig zijn om te berekenen welke mogelijkheden er allemaal waren.

Om het ijs te breken leek het me leuk om mijn onzekerheid over hun relatie met een grapje aan te snijden. Ik zei dat ik gevoelsmatig had verwacht dat ik twee broers zou treffen. Oeps, daar raakte ik een verkeerde snaar. Willy bleek Winy te heten en reageerde nogal aangebrand. Jos daarentegen vond het wel een goede grap en beaamde dat ze zo voor zijn broer door kon gaan. Vervolgens maakte hij het nog erger door te zeggen dat ze ooit zijn broer was. Ik wist me geen raad meer, keek Winy in het gezicht en zag inderdaad wat mannelijke trekjes. Waarom had ze dan ook stekeltjes en een zware stem? Ik was even compleet de weg kwijt, durfde niet meer door te vragen. Ik liet die situatie maar zoals hij was en begon mijn interview. Toen de heren buiten op de foto gingen en Winy weigerde, greep ik mijn kans. Ik besloot het serieus aan te pakken en ze bevestigde hun huwelijk. Niks geen travestiet of transseksueel. Gewoon een echtgenoot met sadistische humor.

Ik besloot mijn laatste vraag in de groep te gooien. Wat zouden ze gaan doen nu de zaak werd verkocht? Samen genieten? Leek mij een positieve afsluiter. Helaas, deze ochtend zou het niet meer goedkomen. Winy had duidelijk zin in de lange vakantie die voor de deur stond. Jos daarentegen keek uit naar de tijd na de reis op hun 8 hectare grote landgoed in Friesland. Op dat appartement in Spanje waren ze tenslotte de hele dag aan elkaar overgeleverd. Terug in Friesland kon hij weer vluchten en zijn eigen plan trekken. Dagenlang lekker alleen door de weilanden banjeren. Wat een tragedie! Je bedrijf verkopen en dan blijven zitten met enkel een zak geld en een zak van een vent.

11 September 2006

FFWD

Photobucket - Video and Image Hosting
Ik ga niets meer zeggen over mijn lakse loghouding. Ik kan tenslotte niets doen wat het goedmaakt. Ik ga wel iets zeggen over mijn mentale voorbereiding op de herfst. Die was namelijk uitstekend. Sfeervolle kaarsen, knusse kussens en als klap op de vuurpijl een herfstkleur in mijn haar. Had niemand mij even kunnen vertellen dat het weer zomer werd? Ik weiger alle opgeborgen (weggefrommelde) kleding opnieuw uit de kast te halen, in de weer te gaan met Dove Sunshine (met als eindresultaat een stel poepbruine vingers) en twee keer per dag te douchen. Dus kan iemand deze film even verder spoelen naar het volgende hoofdstuk? Lijkt me voor iedereen prettig, anders rijd ik de komende dagen als een stinkende zwerver met melkflessen door het land...

Vanavond ga ik WTC-series kijken. Ik ben soms wat tegendraads realiseer ik me. Hoe langer het geleden is, hoe ingrijpender ik het vind. Of misschien komt dat omdat ik vorig jaar pas met eigen ogen kon zien dat het geen film was. Geen idee eigenlijk, maar laten we blij zijn dat het avontuur van Boes er bijna op zit. Kan ie terug naar de wei, lekker herkauwen met zijn schildpad Dolly.